«Завтра сьогодні вчора»

Боба-Диґа Вожена, завтра сьогодні вчора: поезії / Вожена Боба-Дига ; пер. з пол. – Луцьк : ПВД «Твердиня», 2017. – 64 с.

Bożenę Boba-Dyga trudno opisać w kilku zdaniach, jest swoistym ewenementem w kulturze Krakowa. Absolwentka krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych i uniwersyteckiej klasy humanistycznej o profilu łacińsko – greckim w Krakowie. Poetka, piosenkarka, malarka, fotograf, konserwator zabytków. Można by mnożyć dziedziny artystyczne, w których uczestniczy, współtworzy, czy których była inspiratorem.

Na Ukrainie ukazało się trzecie już wydanie dwujęzycznego wyboru wierszy w przekładzie polsko-ukraińskim pt. «Завтра сьогодні вчора».

W przedsłowie kompilator i jeden z tłumaczy utworów prezentowanych w tomiku, wiceprezes Związku Pisarzy Ukrainy Wiktor Melnyk pisze: «Це третя книжка сучасної польської поетеси, що вихо­дить українською мовою. До неї ввійшли переважно мініатю­ри. Вірші містять небагато слів, але майже завжди вони багато­значні, бо кожний твір, за тверд­женням авторки, нагадує «кетяг виноградуг, важкий від соку зна­чень і поєднань».

Poniżej proponujemy uwadze kilka utworów poetki (w tym w przekładzie Wiktora Melnyka).

***
kiedyś, napisałam
wiersz
modlitwę i
wiersz dla mojej Matki
czytałam go przy stole
wujkom
jeden raz głośno
i czułam się stara
choć byłam malutka
teraz jestem starsza
czuję się malutka

***
колись написала я
вірш
молитву і
вірш для моєї Мами
читала його біля столу
дядькові
один раз уголос
і почувалась старою
хоч була маленька
тепер я старша
почуваюсь маленькою

***
Spokój śniegu
który wie że stopnieje
Spokój traw
czekających że zrudzieją
Spokój serc
które nie biją
nie znam spokoju
Czy mogę o niego
zawalczyć?

***
Спокій снігу
котрий знає що розтане
Спокій трав
які чекають що порудіють
Спокій сердець
котрі не б’ються
я не знаю спокою
Чи можу за нього боротись?

Тиха ніч
це ніч, тихо
тільки годинник
ходить
од стіни до стіни
і серце б’ється

***
двічі по два
сьогодні було чотири,
завтра  п’ять,
а після завтра невідомо …
 
***
pięknej kobiecie trudniej się starzeć
rozstać z giętkością włosów
jędrnością twarzy
trudniej patrzeć na dłonie
jakby nie jej już lub niedługo
gdzie ja jestem pyta piękna kobieta
z lękiem
to opakowanie mnie coraz mniej moje
jestem coraz bardziej osobna
obca w sobie
czy moje ciało i ja
to ja?  Jeszcze, jak długo

***
Brzegiem spacerują pary, idą
ślady skręconych starczych stóp
stópek dzieci i mew
fala zmywa je, nadchodzą nowe

***
Odkrawam po plasterku
przeszłość
Plasterki cienkie
widać przez nie niebo