„Jagiellonka” – książnica najstarszej uczelni w Polsce parokrotnie zmieniała swoją siedzibę, by jeszcze przed II wojną światową stanąć przy Alei Mickiewicza. Monumentalny i szlachetny gmach na rzucie litery „T” wykonano według szkiców Wacława Krzyżanowskiego. Czytelnię główną otoczono galeriami, klatka schodowa nabrała pałacowego charakteru, a lekkie i świetliste wnętrza pasowały do elewacji, mającej sprawiać wrażenie rzędów książek ustawionych na półkach.
Biblioteka Jagiellońska, uznawana za książnicę narodową, gromadzi swoje zbiory od XIV w., kładąc nacisk na publikacje z zakresu humanistyki. Kompletuje i archiwizuje wszystkie druki polskie wydane w kraju i za granicą. Jej bogaty księgozbiór wraz z bibliotekami instytutowymi liczy ponad 7,5 mln pozycji, w tym wiele manuskryptów i starodruków. Do najcenniejszych zabytków języka polskiego należą: XV-wieczny zapis „Bogurodzicy”, rękopisy „De revolutionibus…” Mikołaja Kopernika czy Scherza E-dur Fryderyka Chopina, a nawet „Liber viginti atrium” – „Księgę dwudziestu sztuk”, którą
legenda związała z mistrzem Twardowskim (plamę na pergaminie uznano za odcisk łapy szatana).
