Ernest Włodzimierz Bryll
Jeden z wybitnych poetów i dramaturgów polskich, przedstawiciel generacji 1956, zwanej też pokoleniem „Współczesności” (od tytułu czasopisma wydawanego od października 1956 roku). Wtedy objawili się tacy niezwykle utalentowani poeci, jak: Jerzy Harasymowicz, Zbigniew Herbert, Miron Białoszewski, Bohdan Drozdowski; niejako powtórnie – po czasach stalinowskich – debiutowali Tadeusz Nowak i Wisława Szymborska. Krytycy poświęcili tej generacji osobne książki: Kazimierz Wyka „Rzecz wyobraźni”, Jerzy Kwiatkowski „Klucze do wyobraźni”, Jan Błoński „Zmiana warty”. Ernest Bryll urodził się 1 marca 1935 roku w Warszawie, zmarł 16 marca 2024 tamże; był pisarzem, poetą, autorem tekstów piosenek, dziennikarzem, tłumaczem i krytykiem filmowym, także dyplomatą. Pamiętam nasze spotkanie z poetą na Międzynarodowej Galicyjskiej Jesieni Literackiej Pogórza wiele lat temu. Proponuję Jego niezwykły miłosny wiersz ze zbioru „ Kubek tajemny”, Warszawa 2000.
Ta popółnocna pora
Ta popółnocna pora gdy ziemia oddycha
Dla zakochanych jest najbardziej cicha
Bo mogą myśleć ciszej niż szept liści
A i tak wiedzą co mają na myśli
Nawet nietoperz swym jedwabnym lotem
Nie zmąci chwili gdy mają ochotę
Dotykać siebie…
Płyną przez jeziora
Co noszą ich imiona. Wodą cichą, świętą
I przez nikogo jeszcze nie dotkniętą
Na wyspę tylko dla nich…
Kiedy przyjdzie pora
I obudzą się ptaki, tramwaje i drzewa
Świt ich przyłapie na tej wyspy brzegach
Nagich…
Muszą się bronić, kryć w ciele drugiego
Zanim się przywołają do ciała własnego
ERNEST BRYLL
