Ryszard ULICKI
Zapach szczęścia
W domu pachnie choinką i ciastem,
ojciec płacze, bo chrzan taki krzepki,
cukier w lukier się nie chce odmienić,
mimo zaklęć matczynych wciąż lepki.
Jak dziewczynka choinka się stroi,
cała w lęku o bombki zbyt kruche,
rąbek sukni z iglastej zieleni,
śnieżnej waty okryła puchem.
Zawsze – wszędzie
Zawsze – wszędzie
tak pachniało będzie szczęście.
Potem wszystkie wielkie święta,
przyćmi to, co zapamiętasz.
Każda pierwsza gwiazda w niebie,
gdzieś na samym krańcu świata,
przypominać będzie
dom rodzinny,
szczęścia zapach !
Spotkasz w życiu i szczęście i miłość,
dom zbudujesz i wejdziesz na szczyty.
Będziesz wielkim, bogatym człowiekiem,
który zbiera wciąż nowe zaszczyty.
Gdzieś w Chicago, Paryżu w Londynie,
w obcym niebie nad sobą zobaczysz
pośród innych tę gwiazdę najpierwszą
i cichutko nagle zapłaczesz.
W każdym domu się rodzi nadzieja,
kiedy gwiazda zabłyśnie nad szopką.
Nadzwyczajnie zapachnie kęs chleba,
nadzwyczajnie nam oczy zamokną.
I nie straszny nam chłód ani bieda,
w tej godzinie wielkiego spełnienia.
Bóg się rodzi i wszystko truchleje.
Nie truchleją tylko życzenia.
