Ruiny kościoła św. Trójcy w Międzybożu
Druga po kamienieckiej, co do wielkości na Podolu, twierdza w Międzyboźu, niejednokrotnie oblegana przez Tatarów, Kozaków i Turków jest unikalnym przykładem architektury militarnej z czasów I Rzeczpospolitej.
Niestety wiek XX przyniósł tej twierdzy wielkie zniszczenia, najbardziej dotkliwe podczas I wojny światowej. Pierwsze wstępne prace konserwatorskie fortecy przeprowadzono w roku 1968. Dziś ten bezcenny obiekt stopniowo obraca się wniwecz i wymaga niezwłocznych gruntownych przedsięwzięć renowacyjnych.
Woluntariusze po pracy
Aczkolwiek pojawiło się światło w tunelu. Przy zamku działa lokalne Muzeum Ziem Podolskich, a niedawno przystąpiono do remontu zamkowej kaplicy i coraz częściej się mówi o potrzebie odbudowy zdewastowanego po II wojnie światowej późnogotyckiego kościoła św. Trójcy, który z donacji Hieronima Sieniawskiego zbudowano w XVII wieku.
Dziedziniec fortecy
Nadzór techniczny nad obiektem sprawują naukowcy, a niedawno, kolejny już raz z rzędu zawitali tu członkowie Związku Polaków w Chmielnickim oraz grupa ukraińskich woluntariuszy pod kierownictwem profesora Denysa Monasterskiego, aby w czynie społecznym posprzątać tereny tej bezcennej budowli.
Szczególne podziękowania należą się grupie uczonych, w tym Innie Olijnyk, absolwentce Otwartego Uniwersytetu Międzynarodowego z Rozwoju Człowieka „Ukraina” oraz Kozłowej Natalii, magister architektury, asystentce wydziału grafiki Kijowskiego Uniwersytetu Budownictwa oraz Architektury, którzy, oprócz wkładu fizycznego, dokonali oceny skali wartości i stopnia zniszczenia tego unikatowego średniowiecznego obiektu.
