Dom Polski w Żytomierzu
W lipcowym, 14. numerze DK umieściliśmy obszerny materiał poświęcony 15 rocznicy otwarcia Domu Polskiego w Żytomierzu. Dom został otwarty 29 lipca 1999 roku. Autorem materiału była dyrektor Domu dr Irena Perszko. Z tego powodu 6 grudnia w Domu odbyły się uroczyste obchody tej daty.
Rocznicowe obchody zostały przeprowadzone w miarę atrakcyjnie, składały się ze złożenia kwiatów na mogile ojca i macochy Jana Paderewskiego na cmentarzu katolickim (Dom nosi jego imię), odprawienia mszy świętej w katedrze Św. Zofii, uroczystej akademii w sali Domu oraz części nieoficjalnej w restauracji z uczestnictwem chóru kameralnego im. Jana Zarębskiego.
Akademia odbyła się w przepełnionej po brzegi sali Domu, dość prawda nie wielkiej, w obecności licznych (nawet na stojąco) przedstawicieli społeczności polskiej obwodu żytomierskiego, jak też gości honorowych, prezesów Federacji Organizacji Polskich Ukrainy Emilii Chmielowej i Związku Polaków Ukrainy Antoniego Stefanowicza, gości z Polski, w tym Sekretarza Zarządu Stowarzyszenia „Wspólnoty Polskiej” Krzysztofa Łachmańskiego i specjalisty Działu Programowego Anity Staszkiewicz oraz wicekonsulów z Winnicy Edyty Niedźwieckiej i Damiana Ciarcińskiego.
Honorowi goście jubileuszu: (L) prezes ZPU Antoni Stefanowicz, prezes FOPnU Emilia Chmielowa i kierownik Wydziału Współpracy z Polakami na Ukrainie KG w Winnicy Damian Ciarciński
Centralne miejsce podczas Akademii zajął referat dyrektora Domu dr Ireny Perszko, w którym przypomniała ona o historii powstania Domu i jego działalności. Jeszcze raz odsyłam do niedawnej publikacji w DK, poświęconej Domu, w której dokładnie opisane są momenty, jak historyczne tak i merytoryczne, dotyczące roli Domu w życiu Polaków Żytomierszczyzny, szczególnie po objęciu stanowiska dyrektora Domu przez dr. Irenę Perszko.
Chwalebną ocenę dyrektora Domu, która „dodała Domu skrzydła” można było często usłyszeć od występujących z jubileuszowymi gratulacjami, w tym i wierszowanymi.
Cóż moc skutecznego działania w kierunku informacyjnym i edukacyjnym, praca z dziećmi i młodzieżą, obchody świąt narodowych, organizacja spraw dotyczących uzyskania Karty Polaka w terenie sprawia zaskakujące wrażenie. Razem z ogólna oceną roli Domu i jego dyrektora można było usłyszeć i niektóre konkrety dotyczące spraw naszych.
W swoim wystąpieniu czołowa działaczka kijowskiego oddziału ZPU Tetiana Fedianina wspomniała o szczególnej uwadze, jaką Pani Dyrektor Domu udzieliła badaniom socjologicznym dotyczącym nieścisłości w rezultatach spisu ludności 2001 roku, co do liczby Polaków na Ukrainie. W przeddzień nowego Spisu Ludności Dom mógłby spełniać też funkcję monitorowania tego problemu…
Serdeczne jubileuszowe pozdrowienia zabrzmiały w wystąpieniach Emilii Chmielowej i Antoniego Stefanowicza.
Dyrektor Domu Polskiego Irena Perszko przed popiersiem patrona placówki
Krzysztof Łachmański wręczył Srebrne Medale Wspólnoty dyrektor Irenie Perszko, dyrektor Centrum Polonistyki Natalii Miesiąc, dziennikarce Żytomierskiej Telewizji Obwodowej Ludmile Natykacz. Brązowy Medal wręczony został nauczycielce języka polskiego, doktorantce Uniwersytetu Warszawskiego Natalii Szumlańskiej.
Miłą niespodziankę podczas akademii sprawili wicekonsulowie z Winnicy, którzy rozdali wszystkim obecnym świąteczne prezenty.
Część nieoficjalna też okazała się okazją dla kontaktów i dyskusji o naszych sprawach. W rozmowie z Pani dyrektor ciekaw byłem czy funkcjonuje kawiarnia przy Domu. Okazało się, że na razie nie funkcjonuje, z przyczyn różnych, przede wszystkim, jak zrozumiałem nie tylko ekonomicznych, lecz kadrowych.
Szkoda, przecież tam nasi ludzie mogliby w mniej formalnej atmosferze porozmawiać o istotnych problemach swoich, w tym społecznych.
Na potrzebę takiej formy kontaktów przy Domu zwróciłem uwagę po głośnym pojawieniu na Sali weterana ruchu polskiego Żytomierszczyzny z Dowbysza Stefana Kuriaty z jego pochwałą pod adresem Domu: „Дім став польською хатою для всіх поляків Житомирщини, сюди можна прийти, поспілкуватись, випити чаю”.
Miałem dość konkretną rozmowę z prezesem Stowarzyszenia Nauczycieli-Polonistów Żytomierszczyzny Mirosławą Starowierów o szkole polskiej w Żytomierzu - tym centrum największego skupiska Polaków na Ukrainie. Brakuje takiej szkoły, o czym pisaliśmy w „DK” wielokrotnie. Być może coś się uda. Krócej, trzeba częściej się spotykać.
Borys DRAGIN
