Legenda „O Lechu, Czechu i Rusie” - I miejsce w nominacji „Inscenizacja legendy” (grupa starsza)
W końcu listopada po raz pierwszy Centrum Twórczości Dzieci i Młodzieży Sołomiańskej dzielnicy Kijowa gościnnie powitał pod swoim dachem konkurs małych form teatralnych pt. „Mała Scena”. Impreza została zorganizowana przez Kijowską Polską Asocjację Młodzieżową „Młodzi i kreatywni” a wspierana przez Konsulat RP na Ukrainie i Związek Polaków na Ukrainie.
Aktorzy zaprezentowali solidny i urozmaicony repertuar. Całe teatralne przedstawienie zostało podzielone na trzy akty. W każdym z nich występowała inna grupa wiekowa. Impreza trwała ponad trzy godziny. W tym czasie jurorzy i widzowie mogli zobaczyć występy w różnych kategoriach, takich jak: „Teatr lalek”, „Teatr jednego aktora”, „Inscenizacja legendy”, „Inscenizacja bajki”, „Inscenizacja wiersza”, „Proza autorska”.
Prologiem do wystąpień młodych aktorów była opowieść o historii powstania teatru.
Okazuje się, że historia teatru sięga kilku tysięcy lat. Wiadomo, że jeszcze w Starożytnym Egipcie wystawiano inscenizacje teatralne o treści religijnej z wykorzystaniem lalek przedstawiających bogów.
Legenda „O Warsie i Sawie” - I miejsce w nominacji „Inscenizacja legendy” (grupa młodsza)
Wiele pisemnych informacji o teatrze spotyka się też w literaturze antycznej. A indyjska kultura zachowała legendę o pierwszym lalkarzu i pierwszej lalce, którą stworzył dla swojej ukochanej żony Bóg Brahma. I, jak mówi legenda, piękna Sarawati przestała się smucić i jej permanentnym zajęciem stało się oglądanie spektakli kukiełkowych sympatycznego lalkarza, skutkiem czego zarzuciła nawet gospodarstwo domowe. Zirytowany Brahma zrzucił lalkarza z jego lalkami na ziemię, aczkolwiek ten przeżył i stworzył pierwszy teatr lalek w Indiach. Teraz w Indiach można podziwiać sztukę teatru lalek i teatru cieni. Od dawna teatry lalek są również znane w krajach Wschodu — Chinach, Japonii, Indonezji i innych.
W Europie tradycje teatru lalek sięgają Późnego Średniowiecza. Produkcja dużych lalek z papier-mache była praktykowana w czasach starożytnych i dotrwała do naszych czasów, kiedy to odbywają się huczne kursy na najlepszą lalkę podczas uroczystych karnawałów w Hiszpanii, Włoszech, Francji i Niemczech.
Inscenizacja wiersza Doroty Gellner „Bosa osa”
Pierwszy europejski stały teatr lalek dla dzieci założono w 1858 roku w Monachium. W Warszawie pojawił się teatr dla dzieci w 1990 roku, zaś na Ukrainie pierwszy teatr kukiełkowy dla dzieci powstał w marcu 1920 r. w Charkowie jako „Teatr bajek”. Tak wziął początek nowy rodzaj sztuki teatralnej, który nie miał sobie równych w praktyce światowej — teatr dla młodych widzów.
Wiadomo, że nawet klasycy literatury światowej George Sand, Anatol France, Maurice Maeterlinck i Bernard Shaw pisali dla teatru dziecięcego.
Już jeszcze godzinę przed rozpoczęciem konkursu w sali nie było wolnych miejsc. Ocenić występ i wspierać początkujących aktorów przyjechali tacy honorowi goście, jak prezes Związku Polaków na Ukrainie Antoni Stefanowicz, dyrektor Polskiej Szkoły Sobotniej i kierownik Zespołu Pieśni i Tańca „Polanie znad Dniepru” Łesia Jermak.
Organizatorzy I Konkursu Małych Form Teatralnych - Iwanna Cerkowiak, Larisa Bułanowa, Lesia Jermak i Antoni Stefanowicz z najliczniejszą і grupą uczestników konkursu w kategorii wiekowej od 4 do 8 lat
Konkurs potwierdził prawdziwość wypowiedzi, że dla dobrych aktorów nie ma złych ról. Dzieci dokładnie grały swoje nawet najmniejsze role. Koty i psy, gęsi i syrena, dzielny Wars i mili sercu każdego Polaka - Lech, Czech i Rus – wszystkim to znalazło swe miejsce na gościnnej scenie Centrum Twórczości. Rolę dla siebie mógł znaleźć każdy, począwszy od dzieci w wieku przedszkolnym (które dopiero od września uczą się języka polskiego) do studentów, którzy już wiele lat uczą się języka i interesują się kulturą i sztuką współczesną.
Szczególnie wzruszający był występ dzieci niepełnosprawnych z kółka „Podolanie” w kategorii „Teatr lalek” z inscenizacją słynnego wiersza Jana Brzechwy „Dom, który zbudował Tom”.
Przyjemnie zaskoczyła rodziców najmłodszych aktorów adaptacja komiksu Kornela Makuszyńskiego i Mariana Walentynowicza „Dziwne przygody Koziołka Matołka w ZOO”, przemyślnie połączona ze znanymi każdemu Polakowi z dzieciństwa wierszami Jana Brzechwy o zwierzętach.
Aktorzy i bohaterowie bajki „Rzepka”
Epilogiem tego teatralnego przedstawienia stało wręczenie nagród dla zwycięzców i uczestników konkursu. Każdemu dyplom wręczył osobiście prezes ZPU Antoni Stefanowicz. Wszyscy uczestnicy otrzymali słodkie prezenty, a starsi prenumeraty na czasopismo „Polak Mały” lub gazetę „Dziennik Kijowski”.
Duża liczba uczestników, ich pracowitość i twórcza energia, świetna atmosfera konkursu inspiruje ku temu, aby Pierwszy Konkurs Małych Form Teatralnych na pewno miał ciąg dalszy. Mamy nadzieję, że będzie to przedsięwzięcie coroczne.
Niektórzy uczestnicy konkursu i ich rodzice podzielili się swoimi wrażeniami.
Aleksandra Trapeznikowa: „My z bratem już wiele razy występowaliśmy na tej scenie, ale też bardzo przejmowaliśmy się. Oglądałam prawie wszystkie występy konkursowe. Na scenie było nawet dwie „Rzepki”, nie mogę powiedzieć, która mi bardziej się spodobała… były takie różne. Ale myślę, że to bardzo dobrze! Każdy aktor spełnia swoją rolę, jak może, w miarę swojego talentu i natchnienia”.
Daryna Lawryniuk: „Chcę podziękować organizatorom tego wspaniałego konkursu. To było fantastyczne widowisko! Nasza grupa występowała ostatnią z inscenizacją Legendy o Lechu, Czechu i Rusie, ale 4 godziny oczekiwania minęły jak jedna chwila! Ileż ciekawych rzeczy się dowiedziałam! Patrząc na niepewnych siebie maluchów nie mogłam uwierzyć, że i ja kiedyś byłam taką. Uważnie obserwowałam występy starszych, bo rzadko zdarza się taka okazja, aby się czegoś nauczyć od bardziej doświadczonych. Nasza grupa bardzo starannie przygotowywała się z nauczycielką. Zrobiliśmy kilka samodzielnych prób, które przebiegały w bardzo wesołej atmosferze. Działać grupą jest bardzo trudno, bo jesteś odpowiedzialny nie tylko za siebie, ale i za partnera na scenie, ponieważ występ oceniany będzie w całości.
Wesoły domek dla Toma i jego przyjaciół zbudowały dzieci z niepełnosprawnością z kółka „Podolanie”
Każdy uczestnik wie, ile umiejętności, duszy i serca włożył w swoją małą, ale bardzo odpowiedzialną rolę. Mam nadzieję, że wszystkie nasze wysiłki były widoczne ze sceny. Życzę wszystkim sukcesów w nauce i doskonaleniu języka polskiego!”.
Pani Katarzyna Bielska, babcia jednego z uczestników konkursu specjalnie przyjechała z Odessy, aby zobaczyć sukcesy wnuka: „Byłam bardzo zaskoczona ogromną ilością uczestników konkursu i wysokim poziomem znajomości języka ojczystego! Wcześniej mogliśmy tylko marzyć o takich wspaniałych nauczycielach języka polskiego, bo takie cudowne występy uczniów na scenie - to jest ich zasługa. Oczy dzieci świeciły ze szczęścia, gdy grali na scenie. A kiedy otrzymywali dyplomy wszyscy byli bardzo z siebie dumni! To posłuży dobrą motywacją do dalszej nauki!”.
Anna BUGROWA
