W podniosły nastrój wprowadziła zarówno dzieci, jak i ich rodziców słowno-muzyczna inscenizacja, pełna wzruszającej Bożonarodzeniowej symboliki
Spotkania opłatkowe stają się okazją do wspólnego przeżywania wyjątkowego nastroju Świąt Bożego Narodzenia oraz obchodów Nowego Roku. Podobno każdy, kto łamie się opłatkiem, nie tylko nie zazna przez cały rok głodu, ale też będzie w stanie podzielić się chlebem z innymi, a przecież już od dwóch tysiącleci ludzie dzielą się nim na znak braterstwa, jedności oraz przynależności do wspólnoty chrześcijańskiej.
W tym roku Spotkanie Opłatkowe, zorganizowane przez Związek Polaków na Ukrainie i Polską Szkołę Sobotnią w Kijowie, w przededniu Świąt Bożego Narodzenia, miało charakter nieco nowatorski, ponieważ w jego pierwszej części odbyły się świąteczne zajęcia pod dewizą: „Żadnych SMS - świąteczna kartka jest!”. Ten projekt świątecznego zajęcia - połączenia tradycji z nauką słownictwa powstał w ramach pracy Forum Młodych Polaków w Iwano-Frankiwsku, w którym od IV edycji uczestniczą przedstawicieli ZPU.
Prowadzące imprezy Łesia Jermak, Łarysa i Swietłana Bułanowy stworzyły fascynującą atmosferę, w której dzieci i dorośli świetnie się bawili. Po raz kolejny doświadczyliśmy, iż „język polski i zabawa - to fajna sprawa!”.
Najważniejsze, że jesteśmy razem!
W pierwszej kolejności, zajęcia odbyły się dla młodszych, podczas których własnoręcznie wykonywano kartki papierowe z życzeniami bożonarodzeniowymi i noworocznymi.
W podniosły nastrój wprowadziła zarówno dzieci, jak i ich rodziców słowno-muzyczna inscenizacja, pełna wzruszającej Bożonarodzeniowej symboliki. A potem popłynęły wspólnie śpiewane, pełne dostojeństwa, polskie kolędy, zabrzmiały świąteczne wiersze i opowieści o tradycjach wigilijnych.
W drugiej części imprezy nadszedł czas radości dla starszych. Razem z doświadczoną instruktorką uczyliśmy się ozdabiać pierniki, które potem prezentowaliśmy sobie wzajemnie. W tych warsztatach uczestniczyli także goście honorowi, którzy przybyli na święto.
Następnie wikariusz parafii św. Aleksandra w Kijowie Michał Brankiewicz po odczytaniu słów ewangelii, pobłogosławił opłatki i zebranych i pokrótce opowiedział o wielu ciekawostkach związanych ze świątecznymi tradycjami.
O spotkaniu ze św. Janem Pawłem II opowiadał przybyły na wieczór, wraz z małżonką Katarzyną - Dmytro Pawłyczko
Po wzniosłych, lecz ciepłych świątecznych życzeniach, które złożył obecnym Konsul RP w Kijowie radca Jacek Gocłowski i prezes ZPU Antoni Stefanowicz, wszyscy dzielili się opłatkiem, śpiewali najpiękniejsze polskie kolędy i raczyli się tradycyjnymi świątecznymi daniami.
Niespodzianką wieczoru był udział w nim współtwórcy Deklaracji Niepodległości Ukrainy, ukraińskiego poety, tłumacza, eseisty, krytyka literackiego, działacza społecznego i polityka - Dmytra Pawłyczki.
Poeta, będąc czynnym promotorem twórczości Iwaszkiewicza na Ukrainie przedstawił kilka ciekawych faktów z biografii poety dotyczących jego relacji z Ukrainą.
Wspominał swoje spotkanie z Papieżem Janem Pawłem II podczas Jego wizyty w Polsce, w tym i moment, gdy na pytanie Papieża: „A jak się pan tu czuje?” - odpowiedział: „Ojcze. Jestem szczęśliwy, że jestem pierwszym ambasadorem niepodległej Ukrainy w Polsce”.
Opowiadał o historii postawienia w 2002 r. (z jego inicjatywy) pomnika Tarasa Szewczenki, upamiętniającego jego pobyt w Warszawie w 1830 roku; napomknął o czterdziestu granitowych blokach sprowadzonych przy jego osobistym udziale z Żytomierza do stolicy Polski. W toaście dziękując za możliwość spotkania przy świątecznym stole z „gorącymi – jak ujął – polskimi sercami” Pan Dmytro apelował do konsolidacji więzi, które łączą nasze narody.
W warsztatach uczestniczyli także honorowi goście imprezy
Poeta ze wzruszeniem wysłuchał dedykowanej mu przez Stanisława Panteluka piosenki „Dwa kolory” skomponowanej do jego słów i po mistrzowsku przetłumaczonej na polski przez Ryszarda Ulickiego.
Wieczór stał się też okazją do podsumowania roku, omówienia tego, co udało się zdziałać oraz otrzymania podziękowań z rąk Konsula RP i prezesa ZPU.
Wszędzie słychać było tylko dobre, ciepłe słowa, którym towarzyszyły przyjacielskie uściski i serdeczne uśmiechy. Tegoroczny Opłatek stał się kolejną sposobnością, aby w polskim gronie przekonać się raz jeszcze, że tworzymy wspólnotę przyjaciół, koleżanek i kolegów, że mimo wszelkich trudności „będziemy trwać w polskości!”, jak również, żeby napełnić nasze serca optymizmem i energią niezbędną do dalszej pracy na rzecz społeczności Polaków na Ukrainie.
Andżelika PŁAKSINA
