Organizatorzy i goście
Wernisaż dywanów znanej polskiej artystki Barbary Hulanickiej, nawiązujących tematycznie do religii i wierzeń świata odbył się 15 grudnia w kijowskim muzeum „Skośna kaponiera” („Косий капонір”).
Na wystawie zgromadzono dywany, które są częścią stałej ekspozycji w Muzeum Budownictwa Ludowego w Olsztynku (woj. warmińsko-mazurskie).
Są to prace noszące nazwy „Krzyż Polski”, „Kalwin”, „Prawosławie”, „Trójca Święta”, „Szalom”, „Hinduizm”, „Buddyzm”, „Islam”, „Ekumenizm”, „Dziesięcioro Przykazań” etc.
Prace Hulanickiej wykonane są w technice tzw. dwuosnowowej, która polega na tym, ze na krośnie znajdują, się dwie osnowy w kontrastowych barwach oraz dwa wątki w tych samych kolorach co osnowy. Wzór tworzy się wydobywając na wierzch spodnią warstwę osnowy, podczas gdy wierzchnia warstwa stanowi tło. W ten sposób powstaje tkanina dwuwarstwowa o wzorze identycznym z obu stron, ale różniącym się barwą, dając efekt pozytywu i negatywu. Ta trudna i skomplikowana technika tkacka była stosowana w XVIII wieku w krajach nadbałtyckich, na Mazurach i Białostocczyźnie. Znana była również w Meksyku i Peru.
Twórczość Barbary Hulanickiej w pełni związana jest z tradycjami Warmii i Mazur, które stanowiły do roku 1945 część Niemieckich Prus Wschodnich. Od pradziejów przeplatały się tutaj wpływy różnorodnych grup etnicznych - Bałtów, Słowian i Germanów. Przybywali tu osadnicy z Litwy, Białorusi, Mazowsza, Holandii, Francji, Szkocji, Żydzi, Tatarzy. Grupy te wyznawały różne religie. Historyczne dzieje i wielowiekowe wzajemne oddziaływania tych społeczności kształtowały wspólnotę multikulturową mieszkańców tych ziem. Dostęp do morza, transport rzeczny warunkowały możliwości kontaktów handlowych i kierunki rozwoju gospodarczego. Przez wieki tradycją, były uprawy lnu i handel nim. Poza tkaninami z lnu jak też z wełny codziennego użytku wykonywano dywany strzyżone, zwane tez wiązanymi. Podobno pojawienie się ich na Mazurach związane jest z zamieszkującymi tu Tatarami.
Ekumenizm
Jak dowiadujemy się z folderu wystawy - wykorzystanego przy napisaniu tej informacji - artystka mówi o sobie, że jest warszawianką z urodzenia, ale z wyboru Warmiaczką. Robi swoje dywany z wełny w technice dwuosnowowej. Przyjechała razem z mężem do regionu, którego struktura etniczna po drugiej wojnie światowej w wyniku podziału granic całkowicie się zmieniła mieszkańcy dawnych Prus Wschodnich zostali wybici albo wypędzeni, a przyjechali tu osadnicy z Mazowsza, Kresów Wschodnich w tym z Ukrainy, wnosząc własne wartości, zwyczaje i kultury. Przerwana została wówczas dawna nić tradycji. Trzeba było wielu lat wspólnego obcowania, wzajemnej tolerancji i poszanowania, by dzisiejsi mieszkańcy Warmii i Mazur utożsamili, się z historią i wielowiekową spuścizną kultury regionu.
W 1980 roku państwo Hulaniccy zamieszkali w Barczewie i w starej synagodze założyli działające do dziś Centrum Tkactwa Warmii i Mazur. Chętni mogą tam uczyć się tkactwa na kursach, istnieje tam również muzeum dawnych narzędzi tkackich i służących do obróbki wełny i lnu.
Dorobek artystki jest ogromny - blisko 50 lat nieustannej wytężonej pracy zaowocowało dziełami, które znajdują się w zbiorach wielu polskich muzeów. Jej dzieła zdobią galerie, urzędy, instytucje oraz prywatne kolekcje na całym świecie. Barbara Hulanicka prezentowała już swoje prace na ponad 50 wystawach indywidualnych w całej Polsce. Została zauważona i doceniona za granicą. Zapraszano ją do Francji, Anglii, Niemiec, Włoch, Szwajcarii, Stanów Zjednoczonych, ZSRR i na Węgry, gdzie prezentowano jej prace na wystawach indywidualnych
Za swoją twórczość oraz działalność na rzecz kultury Warmii i Mazur otrzymała wiele nagród i odznaczeń. Tkaniny artystki były cennymi darami dla ważnych osobistości, m.in.: prymasa Stefana Wyszyńskiego, Richarda Nixona i kardynała Karola Wojtyły (potem Jana Pawła II).
Z inicjatywy Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego Barbara Hulanicka w 2010 roku wykonała tkaninę dwuosnowową „Drzewko życia”, która będzie ozdobą sali obrad w Domu Polski Wschodniej w Brukseli.
Wystawa w Kijowie została zorganizowana z inicjatywy Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego Jacka Protasa przy udziale placówki dyplomatycznej polskiej w Kijowie. Na wernisażu byli obecni przedstawiciele placówki, wiceminister kultury Ukrainy Tymofij Kohan, kijowska społeczność, przedstawiciele kleru, miejscowa Polonia. Przywitalne słowo wygłosił Tymofij Kohan, radca Rafał Wolski, akademik Mykoła Żułynskyj. Przedsięwzięcie stanowi jeden z ostatnich akordów programu kulturalnego na Ukrainie podczas prezydencji Polski w Unii Europejskiej w drugim półroczu 2011 roku. Wystawa potrwa do 20 stycznia 2011 roku.
BORD
